Uit de nieuwskeuken van Seven: bijzondere zaken in coronatijden

Beste lezers,

Al voelen we de lente nog niet ‘echt’ kriebelen, toch denk ik -bij het lichtjes slurpen aan een eerste tas koffie-, laat de lente (en bij uitbreiding de zomer) maar komen want het oog wil ook wat. Mijn muze herinnerde mij er deze week nog aan hoe lang het geleden is dat we samen uit eten zijn geweest. Maar helaas, de restaurants staan leeg en dat kan nog wel even duren. Het enige wat we kunnen doen om de horeca een heel klein beetje te helpen is het plaatsen van een bestelling voor een afhaalmaaltijd. En dat doen we dan ook vrij regelmatig. Maar we kunnen bijna niet wachten tot we weer ècht uit eten kunnen. Ik had als titel van deze column “het oog wil ook wat” kunnen gebruiken, uiteraard niet slaand op de geserveerde gerechten. In dat geval zou de titel luiden: “De smaakpapillen willen ook wat”.

Deze column gaat gewoon over bijzondere zaken in coronatijden. Ik weet niet of jullie al het plaatsje Yerseke aan de Oosterschelde bezocht hebben. Een aanrader, al was het maar om kennis te maken met het beeld van de mosselman.

Tegenwoordig draagt het beeld een mondkapje! Ondanks het feit dat er van zo’n beeld weinig virale dreiging uitgaat, ook al staat er een stevige noordwestenwind, Ik heb even gegoogled: er blijken veel meer standbeelden te zijn die voorzien waren van een mondkapje:

In heel wat landen kennen ze dezelfde soort humor. Het Brusselse beeldje van Manneke Pis is ook coronaproof gemaakt met een mondkapje. Blijft de vraag of het manneke het virus ook zou kunnen verspreiden via zijn ferme straal urine, die ogenschijnlijk onuitputtelijk is…

Iets anders. Ik ga even terug naar de lockdown waarin we de term “essentiële winkel” leerden kennen. Niet alle winkeliers begrepen deze term. De directie van Action, Hema en Wibra vonden alle drie dat ook zij toch zeker tot de essentiële winkels behoorden. Na ingrijpen van de overheid bleken zij er compleet naast te zitten. Ze moesten alsnog sluiten.

Eén ding verbaasde mij. Na wat zoekwerk bleken in Nederland ‘slijterijen’ ook te  behoren tot de groep van essentiële winkels!  Ondanks het feit dat ik persoonlijk geen antipathie heb tegen dit soort winkelketens en ondanks het feit dat ik (mocht ik in Nederland wonen) er wel eens een jonge jenever of een Franse cognac zou halen, kan ik me niet voorstellen dat ze in de categorie “essentieel” werden ingedeeld. Wie kan me dit uitleggen?

We springen vandaag van de hak op de tak. Bij de volgende alinea is het verboden om te lachen. Het is te triest voor woorden.

Momenteel worden mensen ingeënt met ‘het’ vaccin. Enfin met één van de vaccins. En als we die prik hebben gehad krijgen we daarvan een bewijsje. Het lijkt mij alsof je dan een ticketje krijgt  zodat je weer naar de bioscoop of naar het theater mag.

Wat we niet van elkaar weten is wie er wel of niet ingeënt is.

Schrik niet: dat is in strijd met de Europese Privacywet. Dit is te zot voor woorden. Deze wet is veel te ver doorgeschoten. Echt wel.

Het laatste onderwerpje is een stuk leuker. Afgelopen week zag ik in een krant een afbeelding van de Nachtwacht. De figuren die Rembrandt op dat grote doek vastlegde waren vervangen door de hoofdrolspelers in het corona-verhaal. Hele leuke vondst. De meest grappige persiflage was een doventolk die nog eens liet zien hoe je het woord “hamsteren” uitlegt aan slechthorenden.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.