Goede Vrijdag 2020

Deze week is het in de christelijke wereld de Goede Week, de week die leidt naar Pasen. Door de coronacrisis zijn echter alle publiekelijke kerkelijke vieringen afgelast. Voor wie op zoek is naar inhoudelijke duiding bij deze dagen, geven wij het woord aan mensen die religieus actief zijn. Vandaag is het Goede vrijdag. Onze gastschrijver is priester Fred Sels, tot voor kort aalmoezenier van de gevangenis van Antwerpen in de Begijnenstraat.

De beleving van Goede Vrijdag is voor mij al jaren verbonden met “de goede vrijdagtocht” in het centrum van de stad, die ik in de 70-er jaren mee begonnen ben. Ook nogal wat mensen van Deurne maken ieder jaar deze tocht van de kathedraal naar de Sint Joriskerk mee. Het lijden en de kruisdood van Jezus Christus  wordt er telkenjare in geactualiseerd. We dragen naast enkele grote kruisen ook talrijke kleine witte kruisjes mee met de namen van mensen die nu ergens in de wereld lijden en sterven aan onrecht, uitbuiting, oorlog  en onderdrukking…

Zolang ik in de Begijnenstraat gevangenispastor was, kwamen we daar in de kapel ook elk jaar samen met opgesloten mannen en vrouwen rond een aantal taferelen uit de lijdensweg van Jezus. Die kruisweg was speciaal voor de gevangeniskapel gemaakt door een groep kunstenaars uit het Waasland.  Gedetineerden , enkele kunstenaars, enkele collega’s en ook ikzelf waren telkens geraakt door de herkenning. Bij enkele taferelen wil ik stilstaan.

 Zo was het begin van de lijdenstocht een zwart vierkant waar in de hoek een lentetafereeltje in geschilderd was. Hoe donker de toekomst ook is, aan het eind van de tunnel is er licht… Het  “en toch”  van de hoop!

Nog een heel treffend tafereel is “de derde val van Jezus onder het kruis” De horizontale balk van het kruis is een lepel met wit poeder en de verticale – is een drugspuit: zo herkenbaar voor al wie kampt met een verslavingsproblematiek: vallen en hervallen!

De kruisiging zelf: een andreaskruis uit spiegelglas. Een kruis erover: over mijn verleden of ook over mijn leven! In dat spanningsveld zitten nogal wat mensen. Midden in dat spiegelkruis zit een pin, die de spiegel verbrokkeld heeft: het beeld van mezelf is niet meer gaaf. Aan de pin zit een hamer, waarvan de steel zelf ook vol scherven en pinnen steekt: de dader kwetst ook altijd zichzelf! Hierbij moet ik nog altijd terugdenken aan die man die er tijdens de vieringen altijd zat naar te kijken. Hij had het leven benomen van “de moeder van zijn kinderen”. “Ik verdien niet dat ik nog leef” zei hij. Hij kon het zichzelf niet vergeven. Na een tijd heeft hij ook zichzelf het leven benomen: zo dodelijk had hij ook zichzelf gekwetst. ..  Ernaast hing nochtans De gekruisigde Jezus met naast hem de zogenaamde “goede” moordenaar. “Ik hang hier terecht”  zei die tegen Jezus, maar Gij… En blijkbaar was die man alles vergeven want Jezus zei hem: “Vandaag nog zult ge met mij zijn in het paradijs!”

De laatste statie wil ik toch ook vertellen: de verrijzenis, de opstanding. De kunstenaar Ludo Colman maakte die onder de titel “de herrijzende mens”. Een man is zich aan het oprichten. Hij zit voor een muur, waarin al een groot gat is, genoeg om er door te kruipen. Door die bres stroomt helder licht naar binnen. De opstanding is net begonnen, maar moet nog verder gezet worden. Een uitnodiging voor ieder mens om “rechtop” te leven. Vooral als we wat ons gebukt voelen omwille van één of andere (Corona) situatie.

Een zalige paastijd toegewenst.

Fred Sels 

Foto boven: De Kruisiging. Glasraam in de Sint Jozefkerk. 

Illustratie onder: De her-rijzende mens van Ludo Colman.