Uit de nieuwskeuken van Seven: Kerstmis

Beste lezers,

Op deze donkere dagen dwalen mijn gedachten geregeld af naar hoe wij vroeger in het ouderlijk huis Kerst vierden. De weken voor Kerst was mijn moeder al druk bezig met de kerstversieringen en het maken van kerststukjes. Het was voor haar -elk jaar- weer een uitdaging om het kerststukje weer een stuk mooier te krijgen dan dat van vorig jaar. Ik vond het ongelooflijk waar zij die decoratiestukjes voor in het kerststuk elke keer weer vandaan haalde. Maar uiteindelijk met veel groen werd deze dan toch weer een pareltje. Ook was het elk jaar een feest om de kerstboom op te tuigen met het hele gezin. Maar dan wel als de lampjes al in de boom waren gedaan door moeder, want anders zou ík zo die boom naar beneden smijten vanaf twee hoog … Daarna deed zij ook nog de slingers en mijn vader en ik de kerstballen en overige versieringen. En dan ging als eerste in de boom: mijn Sinterklaas-poppetje en groene autootje. De rest kwam later wel. Als de boom eenmaal goed vol hing versierde moeder het hele huis verder, heel gezellig. Grote stapels kerstkaarten gingen de deur uit en met de post lagen er elke dag wel kerstkaarten die wij opgestuurd kregen en deze werden op een leuke manier opgehangen in huis.

Ja, Kerst vond ik vroeger echt helemaal geweldig!

De versieringen, de kaarten, de gezelligheid met elkaar en dan ook gewoon twee dagen heerlijk eten met eigenlijk elk jaar of de fonduepan op tafel of gewoon lekker gourmetten met elkaar. En dan uren natafelen en ’s avonds de cadeautjes uitpakken die al dagen onder de kerstboom lagen te kijken naar je. Of die eindeloze kerstfilms die elk jaar herhaald werden of eigenlijk … nog steeds. Home alone deel 1 tot en met…. Fantastisch was dat, steeds weer!

Maar sinds ik mijn ouders niet meer heb, is Kerst nooit meer hetzelfde geweest voor me.

Ja ik weet het, het leven gaat door, maar met Kerst ligt dat bij mij gewoon even anders allemaal. Het is een soort van leegte die je blijft houden. Maar goed, we proberen er elk jaar weer het beste van te maken, mijn muze en ik. Eerlijk? Vergeten doe ik die vroegere dagen nooit. De kerstkaarten worden wel elk jaar minder en ik moet eerlijk toegeven dat mijn selectie van groep mensen waaraan ik nog een kerstkaart stuur ook steeds dunner wordt. Natuurlijk, het is altijd leuk om een kaartje te krijgen en te versturen maar door de komst van social media en whatsapp worden de mensen daar steeds gemakzuchtiger in en ja… ik ook zeker wel! Maar naar sommige mensen blijf ik wel trouw een kaartje sturen hoor, al wordt het wel steeds minder. Nu zitten we -met een wat vreemd aandoende gezelligheid bij elkaar. Er zijn van tevoren lootjes getrokken voor cadeautjes voor elkaar. Zelfs voor “de rosse” ligt er een cadeautje onder de boom. Op zo een dagen schuil ik vaak in mijn eigen denkwereld, herlees wat eigen werk en sla wat wijsheid op, die ik vind in véél zeggende verhalen. Dit wou ik jullie vandaag niet onthouden :Op een dag viel de ezel van een boer in een put. De ezel was uren aan het balken terwijl de boer probeerde een oplossing te zoeken om de ezel uit de put te redden.
Uiteindelijk besloot de boer de put te dempen. De ezel was toch oud en het was niet meer de moeite waard om hem eruit te halen. De boer nodigde al zijn buren uit om hem te komen helpen. Ze pakten allemaal een schop en begonnen vuil en aarde in de put te scheppen. Bij de eerste scheppen wist de ezel niet wat er gebeurde en hij balkte hevig. Maar opeens, tot ieders verbazing, was hij stil. Een paar scheppen later, toen de boer voor het eerst voorzichtig in de put keek wist hij niet wat hij zag. Met elke schep vuil en aarde die op de rug van de ezel terecht kwam, deed de ezel iets geweldigs…De ezel had zich voorgenomen om elke schep vuil en aarde van zich af te schudden en daarmee een stap omhoog te maken. Bij elke nieuwe schep, deed de ezel weer een stap omhoog. Iedereen was verbaasd toen de ezel uiteindelijk boven de rand van de put uitkwam en uit de put stapte en blij wegdraafde!! De moraal van dit verhaal: Tijdens het leven krijgen we te maken met allerlei soorten scheppen vuil en aarde. De truc om uit de put te komen is om het van je af te schudden en zo weer een stap omhoog te maken. Elk probleem is een trede. We kunnen uit de diepste put komen, door niet te stoppen en nooit op te geven! Schud het van je af en neem een stap omhoog.

Persoonlijk heb ik een eerste horde genomen. Dit jaar is Kerst anders! Met zekere trots heb ik de geboorte gevierd van mijn eerste boek, welke ik heb geschreven. Eindelijk is er “Ochtendvruchtjes-op-bed”, een mooie A4-paperback die 123 bladzijden vol liefde telt. Op sociale media werd het alvast goed onthaald, de reacties toverden mij een kerstblos op de wangen waarbij ik dacht :”kleine dingen maken een mens toch gelukkig hé.” Tot slot van deze column wil ik jullie mijn vijf  eenvoudige regels om gelukkig te zijn meegeven:

1. Bevrijd je hart van haat – Vergeef.
2. Bevrijd je geest van zorgen – droom en het meeste zal gebeuren.
3. Leef eenvoudig, waardeer en koester de liefde.
4. Toon begrip en bekommernis, respecteer.
5. Verwacht niets en zie het geluk in kleine dingen

Je hebt twee keuzes … Glimlach en sluit deze pagina, of geef deze door aan iemand anders om deze wijze les te leren.

Vrolijk Kerstfeest!

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten,

Seven.