Uit de nieuwskeuken van Seven: narcisme, hedonisme en vreemdgaan

Beste lezers,

Afgelopen week heb ik (ondanks acuut tijdsgebrek) mij verdiept in wat ik zou omschrijven als: woorden die vragen op roepen.

Kennen jullie bijvoorbeeld het woord hedonist en de betekenis er van?

Ik surf met jullie doorheen een wikipediapagina en lees : hedonisme is een term die zowel een bepaalde filosofische leer aanduidt als een bepaalde levenshouding of visie in verband met genot. Een hedonist streeft dus naar zo veel mogelijk genot.

Dit zoeken naar genot is subjectief: het gaat immers om de ervaring van het subject en die is relatief, daar iedereen in feite andere voorkeuren heeft; genot kan bijvoorbeeld zintuiglijk of geestelijk zijn.

Meer bekend is ongetwijfeld het woord narcist.

We slaan er opnieuw wikipedia op na die verklaart: narcisme is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met het eigen uiterlijk of de eigen persoonlijkheid, een overdadige zelfbewondering, egoïsme, drang tot overheersing, niet-realistische ambitie en een gebrek aan empathie.

Iemand die dergelijk gedrag vertoont is een narcist.

Terwijl ik nip aan een tas koffie en in een soort multi-task beweging deze column probeer te schrijven moet ik denken aan Florence Nightingale, die de goedheid zelve was..

Ze kwam uit een gegoede Britse familie en de toekomst lachte haar toe. Zeer tegen de zin in van haar familie begon Florence Nightingale met het verzorgen van zieken: belangeloos omdat God haar geroepen had.

Niet dat Florence zelf narcist was maar er wel narcisten bestaan die zich voordoen als

Florence Nightingale.

Ik ben er mij bewust van dat als ik narcisme en intimiteit (lees: seks) ga aansnijden ik mij in een taboeonderwerp begeef, toch is het belangrijk het er even over te hebben in deze column.

Het blijkt namelijk dat heel veel slachtoffers en vooral overlevers denken dat ze gek zijn, terwijl ze dat absoluut niet zijn!

Uit getuigenissen blijkt dat slachtoffers verklaren er pas achter gekomen te zijn als ze een nieuwe relatie kregen, en wat gebeurde in bed met een (verborgen) narcist niets met hen te maken had.

Ondanks dat ze zelf niet wisten met een narcist te maken te hebben, herkende hun lichaam en geest de narcist wel. Het begon (meestal) walging te voelen.

Ik zocht het op en daar is een wetenschappelijke verklaring voor: neuroception.

Ons lichaam reageert namelijk ergens op eer we er erg in hebben of er ons bewust van zijn. Een narcist is overtuigd dat hij/zij geweldig is op alle gebied en elk front. Ook in bed. Studies tonen aan dat de prestaties van een narcist in bed eigenlijk om te huilen zijn. Er zit geen gevoel in.

Ik leg het even uit.

Misschien lijkt het in het begin dat de intimiteit ‘waar’ en ‘echt’ is en lijkt de narcist heel liefdevol. Maar het gaat altijd -uiteindelijk- om de narcist en om de behoefte en wens(en) van de narcist.

Zo is het.

Ondanks dat in weze de narcist vrij passief en traditioneel is in bed, valt dat in ’t begin niet op. In een later stadium gaat de andere persoon zich als een robot gedragen, passieloos en bewegingloos. De narcist gaat zich dan kinderachtig opstellen als hij/zij niet krijgt wat er gewild of naar verlangd wordt.

De narcist geeft ze zo een beschamend gevoel maar ook het gevoel dat het jouw schuld is. Heel af en toe (of vaker) laat hij/zij in klare taal weten dat het jouw schuld is. Jij wordt degene met de seks-issues, jij bent aseksueel.

Ik beken.

Afgelopen week probeerde ik -in een café waar ik normaal nooit kom- tegen een voor mij onbekende man, zijn mening te vragen omtrent deze woorden.

Terwijl mijn poging tot gesprek duidelijk in dovemansoren viel, zag ik in een verduisterd hoekje de vrouw van een goede vriend met een andere man praten. De andere man maakt middelmatige grapjes en zij lacht. Ze lacht zoals ze vroeger kon lachen. Ze lacht als een bosbrand die ze zelf ooit heeft aangestoken.

De andere man is een knappe man. Hij ziet eruit alsof hij kan schaken. Brede schouders, grijze stoppels. En hij hangt aan haar lippen als een leeslamp. Ik hoor haar zeggen dat ze even naar het toilet moet en stapt van haar stoel.

Ik blijf naar hem kijken.

Ik wacht op het moment dat hij zijn telefoon pakt en alle aanwezige romantiek aan stukken zal texten, maar de man laat zijn telefoon op tafel liggen. De man staart door de flessenmuur die achter de bar staat heen en ik zie in zijn ogen hoe hij denkt aan de vrouw die er eventjes niet is. In de verte kan hij de handdroger horen blazen. Ze loopt op hem af en kust hem liefdevol op de mond.

Dit is het moment dat ik mijn goede vriend moet bellen, maar ik twijfel. Als dit vreemdgaan is, waarom ziet het er dan uit als thuiskomen?

De andere man schept met zijn lange vingers een plukje haar uit haar gezicht en hangt deze op achter haar linkeroor. Haar wangen veranderen van kleur. De man pakt haar hand vast en kijkt naar haar hand alsof dit de eerste keer is dat hij vingers ziet. Hij zegt dat hij even naar het toilet moet en stapt van zijn stoel.

Ik blijf naar haar kijken.

Ik wacht op het moment dat zij haar telefoon pakt en alle aanwezige romantiek aan stukken zal texten, maar ze laat haar telefoon op de tafel liggen. Ze staart diep in de spoelbak en denkt aan de man die er eventjes niet is. Iedere man of vrouw heeft recht op een geliefde die niet meteen naar zijn of haar telefoon grijpt bij elk toiletbezoek van de ander. De wc-deur slaat dicht en de andere man loopt langs mijn tafeltje.

Zijn aftershave ruikt kruidig doch spannend, als een kus krijgen van iemand die net twee eetlepels hoestdrank heeft doorgeslikt. Zo ruikt mijn goede vriend nooit.

Mijn goede vriend ruikt naar mondwater en wasverzachter. Mijn goede vriend ruikt naar een

dinsdagmiddag, de andere man ruikt naar een weekend in augustus.

Ze stappen samen in een taxi.

Mijn hart zegt dat ik ze moet volgen, maar mijn hoofd zegt dat ik haar begrijp. Mijn hart zegt dat ik mijn goede vriend moet bellen, maar mijn hoofd zegt dat mijn vriend het vast begrijpt. Hij begrijpt ongetwijfeld dat je een magnetronmaaltijd niet ontelbare keren kunt blijven opwarmen. En dat er op een gegeven moment geen ruimte in het plastic meer is om gaatjes met een vork te prikken, hij begrijpt het wel.

En anders had hij maar gewoon zijn best moeten blijven doen, mompel ik in mezelf, voordat ik een bericht naar mijn muze stuur waarin ik vraag of ik misschien voor haar iets kan meenemen van de frituur.

In één column versmolten zowaar een hedonist, een narcist en ’t vreemdgaan.

Ach, er zijn ergere dingen in het leven bedenk ik dan terwijl ik nip aan een derde tas koffie.

Zelfs een verspreking waarbij iemand erachter komt dat zijn geliefde het ooit deed met haar baas.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten,

Seven