De ontbossing van een waardevol stukje Te Boelaarpark

De saga van de tramkeerlus is nog niet afgelopen. Het project kreeg eind vorig jaar – na twee openbare onderzoeken – groen licht om de keerlus aan te leggen. De vergunning werd iets later weer ingetrokken omdat procedurefouten werden vastgesteld. Maar het college van burgemeester en schepenen van de stad Antwerpen zet door en heeft in januari het definitieve ontwerp voor de aanleg van de nieuwe tramkeerlus opnieuw goedgekeurd.

“Het is afwachten tot het derde openbaar onderzoek effectief van start gaat, pas dan kunnen we de plannen inkijken, maar we verwachten geen fundamentele wijzigingen. Wij zullen uiteraard opnieuw een bezwaarschrift indienen, en roepen iedereen op om hetzelfde te doen van zodra het openbaar onderzoek van start is gegaan”, zegt Lode Daelemans van actiegroep ‘Het Juiste Spoor’. Daelemans herhaalt nog eens de bezwaren van de actiegroep: “Het project zal schade aan het milieu toebrengen door het vellen van bomen en het ontbossen van een deeltje Te Boelaarpark. De markt op de Gitschotellei zal verdwijnen. De plannen vertonen ook ernstige gebreken voor de verkeersveiligheid in een belangrijke schoolomgeving. Er zullen eveneens verkeersdoorstromingsproblemen ontstaan. Er vallen parkeerplaatsen weg en er zal door de trambochten meer geluidshinder ontstaan. En het strafste van alles is dat er niet eens een Antwerps tramplan is. Maar toch wordt er een keerlus van minimaal 7 miljoen aangelegd.”

Waardevol gebied

Gazet van Deurne wilde graag weten wat de impact is van het ontbossen van een stukje van het Borgerhoutse park – door de stad minimaliserend omschreven als ‘68 m² aan struiken’ – en had een gesprek met buurbewoner Geert De Blust, oud-wetenschapper bij het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) en oud-lector aan de U.A. Geert De Blust wijst erop dat dit deel van het park erkend is als ‘een eiken-beukenbos op zure bodem’ en de code: ‘habitattype 9120’ kreeg. De Blust: “Dit is een type bos waarvoor overeengekomen is dat het op Europees niveau beschermd moet worden. Daarom zijn er speciale beschermingszones voor aangeduid, ook in Vlaanderen. Maar ook als dit bostype buiten zo’n beschermingsgebied ligt, moet er alles aan gedaan worden om het te behouden en goed te beheren, staat er in de besluiten en de wetenschappelijke rapporten. En dus moet dit habitattype ook in het Te Boelaarpark door de eigenaar, de stad Antwerpen dus, worden beschermd en juist worden beheerd.”

Het voorstel om dit deeltje dat door het project wordt ingepikt te compenseren met een stuk grasveld waarop 6 bomen zullen worden geplant, wijst De Blust af: “Een bos ontstaat doorheen de jaren, de grond moet als het ware rijpen. Een bos is de combinatie van bomen, struiken, kruidlaag, dood hout, het mycelium in de ondergrond,…”

Een lakse reactie

Dat het Agentschap Natuur en Bos al eerder een gunstig advies gaf om het stuk te ontbossen kan de oud-wetenschapper niet overtuigen: “Het agentschap is hier achteloos en toegeeflijk omgesprongen.” Voor Geert De Blust heeft deze ingreep een symbolische waarde: “Een overheid heeft een voorbeeldfunctie en mag niet op deze wijze met natuur omgaan, zeker niet met groen in de stad. Nu geven de beleidsverantwoordelijken de indruk dat het allemaal niet zo nauw steekt, dat deze natuur gemakkelijk is te vervangen.” De Blust zwijgt even en denkt na. Dan voegt hij er plots aan toe: “Eigenlijk moeten we anders naar onze parken kijken. Een park is meer dan een verzameling bomen.”  

I.s.m. Borgerblad

Foto boven: Geert De Blust

Foto onder: het geviseerde deel van het park