“Dames en Heren: Cultuur!” – Het vroeger van morgen

Misschien heb je het ondertussen al opgepikt, we hebben opnieuw de cultuurprijs uitgereikt aan talentvolle Deurnenaars. Met dank aan enkele oud-laureaten om mee te zetelen in de jury. De prijs wordt uitgereikt aan Koninklijk Harmonie-Orkest Door Eigen Kracht, zanger Sam De Nef, videokunstenares Ilke De Vries en woordkunstenares Lies Van Gasse. En hoe begin je aan zoiets. Hoe kies je in hemelsnaam tussen een vereniging van 90 jaar en een talentvolle jonge kerel die voor volle zalen en festivalweides speelt. Met de jury maken we die moeilijke afweging tussen de lijst van kandidaten en willen we ook weten wie al die genomineerde namen zijn. Zo ken ik als muziekliefhebber Sam De Nef beter dan bvb Lies Van Gasse, die niet zo lang geleden op zij werd gezet als stadsdichter in Antwerpen. Maar het zou fout zijn om haar enkel daarvoor te selecteren. En als je haar palmares en talent bekijkt hoort ze uiteraard mee in dit rijtje.

Kiezen is ook hier wat verliezen, want de lijst met namen die de Deurnenaar opstuurde, was natuurlijk nog langer.  Uiteindelijk werden het vier kandidaten die wonnen. Het is hier niet de Arenberg waar het ene gezicht voor het andere moet wijken. We hebben met de cultuurprijs altijd nagestreefd om zowel het verleden te eren als de toekomst in de aandacht te brengen. Want al die jonge(re) namen zijn later het vroeger waar over zal gesproken worden. Dat hopen we toch.

Met Den Dek en hun indrukwekkende 90 jaar, moest ik zelf denken aan dingen uit mijn jeugd die ondertussen al verdwenen zijn. En ik wordt dit jaar half zo oud als Den Dek. Deurne kende meerdere zangkoren en elk jaar gingen we naar een parochiefeest waar namen als Voice Male of Paul Michiels optraden. Of recenter de optredens in de Hoven van Playsantie, de kastelen van Deurne. Er zijn veel redenen waarom zoiets verdwijnt. Minder vrijwilligers, verouderde lokalen, minder geldmiddelen of soms gewoon minder interesse. Ik maakte het vergelijk met de oude VW Kevers die niet meer rond reden op ’t straat. Dat was vooral omdat mensen gewoon liever een gezinswagen kochten of andere auto’s. We vonden het nog wel mooi, maar zelf in rijden was een ander verhaal. Er is kort een revival geweest van de Kevers, maar dat was toch niet hetzelfde. En misschien is dat met sommige vormen van cultuur ook. Al heeft de cultuursector een pak minder middelen dan wat VW kon investeren.

Vroeger is soms voorbije, maar je weet nooit wat er nog terug komt. En een vereniging als Den Dek, en zo zijn er nog wel in Deurne, bewijst dat er cultuur is die de tand des tijds zeker heeft doorstaan. Het is mooi om terug te blikken op vroeger, we herinneren ons meestal ook de mooie dingen van toen. Ooit zijn die ook jong begonnen naast gevestigde waarden. Hopelijk kunnen we dat prachtige verleden koesteren naast het vroeger van morgen. Want kiezen is verliezen.

Culturele groeten,

Stijn van de Cultuurraad