Size doesn’t matter

Ik tref Eva De Mul in de cafetaria van @thepark, haar wangen blozen van het sporten, trots wijst ze naar de Chinese Pagode. Daar zal haar tentoonstelling plaatsvinden. Ze zet haar iets te grote drinkbus op tafel.

Gazet van Deurne: Grote dorst?

Eva De Mul: Ja, vooral een enorme dorst om tentoon te stellen.

Gazet van Deurne: Enorm? En ik die dacht dat de grootte niet belangrijk was.

Eva De Mul: Dat is inderdaad de titel van mijn tentoonstelling: Size doesn’t matter. Al in de middeleeuwen werden miniaturen gemaakt, het is een tijdloos gegeven. Maar toen ik in de lente van vorig jaar één enkel miniatuurtje meenam op een expo waar voor de rest alleen grote werken van me te zien waren, dan bleek er op vele mensen een magnetische werking uit te gaan van net dat ene kleine werkje. Wat erop stond was voor mij de uitdrukking van een vrij gevoel, van iets eenvoudigs, luchtigs en puurs. Een mama en een dochter samen. Ze houden elkaars handen vast. En de locatie is onbekend, eender waar.

Gazet van Deurne: Misschien beseffen we na de hele coronaperiode wel plots veel meer dat we blij mogen zijn met ‘kleine dingen’.

Eva De Mul: Inderdaad, ik noem ze zelf: ‘kleine gelukskes’. Het doet er niet toe waar we precies zijn, hoe groot of klein, hoe dik of dun, maar het is wel de verbinding die we voelen, die we zoeken. Met andere mensen of met een omgeving. Deze warme reacties gaven de aanzet om nog meer van deze kleine werken te maken.

Gazet van Deurne: Het zijn tien werkjes van tien op tien. Omdat je zo je zelf alvast een tien op tien geeft?

Eva De Mul: Het formaat werd eerder toevallig bepaald doordat ik een mini-canvasje kreeg van Rita, een vrouw die bij mij in de straat woonde. Ze wist dat ik schilderde en had nog wat gerief staan van haar man zaliger. Ik mocht in zijn atelier snuisteren en meenemen wat ik kon gebruiken. Oorspronkelijk wou ik op het mini-canvas een schets maken voor een groot schilderij, voor een formaat dat ik meer gewend ben. Maar tijdens het schilderen zag ik in dat het formaat net de lieflijkheid en het geluk onderstreept dat schuilt in een band tussen twee mensen.

Gazet van Deurne: Het krijgen van dat schildersgerief was op zich al een klein gelukske.

Eva De Mul: Ja. (lacht) Ik heb haar bedankt met een blinkende, nieuwe kamerplant en zij relativeerde haar gift met de woorden: “Ik zen kik d’Heilige Rita, niet, zenne!” Dat is de patroonheilige van de hopeloze gevallen, de heilige tot wie men zich richt in moeilijke omstandigheden.

Gazet van Deurne: De tentoonstelling krijgt een religieus randje.

Eva De Mul: Iedere schepping heeft een religieus randje, maar wat Rita wilde zeggen is dat ze een gewone mens was. En dat wil ik met mijn tentoonstelling vieren: “Het kleine, gewone geluk.”

Gazet van Deurne: U in de schoot geworpen door de zalige Rita.

Eva De Mul: Het is ondertussen helaas de Rita zaliger, dankzij wie ik de geneugtes van het schilderen op een klein canvaske ontdekte. Want makkelijk was 2020 zeker niet, zo plots van de ene dag op de andere zonder inkomen, samen met man en drie opgroeiende kinderen. De theaterwereld, waar mijn man en ik voor werken, zat op slot en mijn kluis vol goede gedachten ook.

Gazet van Deurne: Klein beginnen, zeggen ze altijd.

Eva De Mul: Dat witte mini-canvasje, veel verf, veel tijd en een onstopbare drang om weer te gaan schilderen, stuwden mij. En op de donkerste dag van 2020, 21 december moest ik een zee van lichtheid scheppen. Het was een hunkering naar vrijheid. Het was een moment waarop we beperkt werden tot enkele fysiek gevoelde vierkante meters. Dat eerste mini’tje ging even later toevallig mee naar de expo in het Rivierenhof in de lente van ’21. Daar roerde het zielen en nu ben ik zo benieuwd naar de reacties op mijn andere kleinoden.

Gazet van Deurne: Op je uitnodiging staat: het leven is meer dan afwassen alleen. Heb je daar zoveel last van?

Eva De Mul: Ik heb last van alles wat moet. En word gelukkig van alles wat mag.

Gazet van Deurne: Dan zijn wij gelukkig dat we naar jouw werk mogen komen kijken. Nog één stout vraagje: Wil je een groot publiek? Of een klein publiek?

Eva De Mul: Liever één iemand die de tijd neemt om echt te kijken, dan tien mensen die er door wandelen.

Gazet van Deurne: Onze lezers zijn kijkers, geen doorwandelaars, dus dat belooft.

Praktisch: ’10 kleine gelukskes, mini-schilderijen van Eva De Mul. Chinese Pagode, Boekenbergpark. 25 en 26 juni van 12 tot 18 u. Info: gevat.me of evademul_gevat op instagram