Uit de nieuwskeuken van Seven: verknipte spreuken

Beste lezers,

WIE EEN KUIL GRAAFT VOOR EEN  ANDER, DIE VERDIENT EEN PINTJE.

Een verminkt spreekwoord, bizarre variant op. Ooit heeft iemand er een sport van gemaakt om bekende spreekwoorden enigszins te wijzigen.

Er is zelfs een verzamelwebsite met dit soort verminkte spreekwoorden. De één nog flauwer dan de ander. Om dit soort onzin (excuus aan de liefhebbers van dit soort humor)  te bedenken moet je aan drie eisen voldoen:
– je moet een verknipte persoonlijkheid zijn
– je moet er een bepaald soort flauwe humor op nahouden
– je moet verder helemaal niks anders te doen hebben

Ondanks het feit dat de meeste voorbeelden superflauw zijn, kon zelfs ik bij sommige aangepaste spreekwoorden moeilijk een glimlach niet onderdrukken.
Laten we beginnen met die gegraven kuil en dat pintje.

Iemand die een kuil graaft voor een ander, dat is zeldzaam.

De meeste Duitse toeristen graven een kuil voor zichzelf en hun familie. Als je ’s avonds op het strand van Blankenberge de kuilen telt, dan weet je vrij nauwkeurig hoeveel Duitse families er die dag geweest zijn.

Allemaal stukjes “Heimat” in België. “Unsere Kuhle”. Een soort landje-pik, dat deden ze vroeger ook al. Deze laatste opmerking is niet erg fraai.

Wat zal ik doen, de BACKSPACE toets gebruiken? Of toch maar laten staan?

Ik geef nog enkele voorbeelden:

DE KOE BIJ DE UIER VATTEN
Dit is een nostalgische variant, uit de tijd dat de koeien nog met de hand gemolken werden. Ver voor de periode van de melkrobot.

HIJ HEEFT DE MELK WEL HOREN KLOTSEN, MAAR HIJ WEET NIET WAAR DE TEPEL HANGT
Dit is uit diezelfde tijd. Melken op zo’n wankel driepotig krukje was nog een hele vaardigheid. Het spreekwoord gaat over iemand die duidelijk nog in opleiding is.

DE AANDEELHOUDER WINT
Dit klopt alleen als de beurskoersen een stijgende lijn vertonen. Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Maar de vlucht naar aandelen is opnieuw populair, sinds de rente op spaarrekeningen historisch laag is. 

WIE HET LAATST LACHT, DENKT HET TRAAGST
Die heeft de mop dus pas op het allerlaatste begrepen.

MET EEN KATER NAAR DE BOOM KIJKEN
Stel: er staat precies één boom in je gezichtsveld. Als je een flinke kater hebt dan zie je drie bomen, waarvan de middelste waarschijnlijk de echte is. Lijkt me logisch.

ZINGEND DE KERK UITGAAN
Heel begrijpelijk aan het einde van de kerkdienst. Zo’n kerkganger is helemaal “in the mood”. Luidkeels psalmen zingend komt zo iemand naar buiten. Meeneuriën had ook gekund. Dat geeft iets minder overlast.

Tot slot heb ik zelf ook nog een paar spreekwoorden verminkt. Deze stonden níet op die website, dus deze zijn echt van mezelf:

BLAFFENDE HONDEN BIJTEN IETS LATER
Dit heb ik uit eigen ervaring. Zo lang zo’n beest blaft hoef je niets te vrezen. Pas als het blaffen stopt, moet je op je hoede zijn. Vooral als het blaffen overgaat in grommen, dan is het lichamelijk contact niet veraf.

IN TIJDEN VAN FACEBOOK LEERT MEN ZIJN VRIENDEN KENNEN
Hoe meer vrienden, hoe beter. Onder de 100 vrienden tel je niet echt mee op Facebook. En het is een mooie garantie voor later. Als je in het kader van de participatiesamenleving straks hulp kunt gebruiken, dan kun je terugvallen op een arsenaal van potentiële hulpverleners.

Eén van de vragen tijdens het keukentafelgesprek is steevast: hoeveel Facebook-vrienden heeft u?

Wat een onderwerp, spreekwoorden verminken. Hoe komt iemand erop om over dit onbenullige onderwerp een column te schrijven?
Dan moet je aan drie eisen voldoen:
– je moet een verknipte persoonlijkheid zijn
– je moet er een bepaald soort flauwe humor op nahouden
– je moet verder helemaal niks anders te doen hebben

Conclusie: dit moet wel een pensionado zijn die met zijn tijd geen raad weet.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.