Stappen voor het klimaat: een terugreis met hindernissen (slot)

Wat gisteren een rustige dag van reizen moest worden, werd voor de Grootouders voor het Klimaat die naar de COP26 waren opgestapt, dan toch nog een dag met de nodige portie stress. Alleszins voor een aantal stappers onder hen.

Zaterdag namen de stappers afscheid van Glasgow. De stad werd ingenomen door de jongeren van Youth for Climate. De grootouders zagen zaterdagavond hoe enthousiast ze het station instroomden en wisten dat het klimaatactivisme in goeie handen was. De oudjes konden een stap terugzetten, nu is het aan het jonge geweld om de regeringsleiders en de delegatieleden bij de les te houden.

Zondagochtend vroeg werd de bagage voor een laatste keer in de bezemwagen geladen en vertrokken ze al stappend naar het station. Ze spoorden eerst van Glasgow naar Edinburgh en dan van de Schotse hoofdstad naar Londen. Helaas had de trein vertraging waardoor ze snel van King’s Cross station naar Saint Pancrasstation moesten lopen. Maar er was nog geen man overboord.

In Saint Pancras moesten de grootouders een ‘Passengers Locationform’ tonen, dat ze daags voordien via de computer hadden aangevraagd. Het formulier zelf was digitaal opgestuurd. Het kan op een smartphone worden opgeslagen. De personeelsleden in het station probeerden heel snel de mensenmassa voorbij de verschillende controlepunten te krijgen. Maar toen de delegatieleider aan de beurt was stokte de machine. “PLF form, sir?” “It’s in the system” antwoordde hij. Hij heeft namelijk geen smartphone en kon niets tonen. Ook zijn vrouw had geen smartphone waardoor ze haar PLF form niet kon laten zien. Is er misschien een verkeerd woord gezegd of met een verkeerde intonatie, maar beiden mochten plots niet meer verder.

Tot overmaat van ramp waren twee andere stappers net achter de delegatieleider. Ze vonden het gevraagde formulier niet onmiddellijk terug op hun telefoon en mochten zich bij de andere twee voegen. De rest van de groep merkte dat er enkele gezellen niet meer volgden. Een ging poolshoogte nemen en liep zich vast. Ondertussen tikte de minuten weg. De zaak kon niet vlug genoeg worden uitgeklaard en de Eurostar vertrok met vijf stappers minder.

Om een lang verhaal kort te maken, de zaak werd uitgeklaard en het vijftal kreeg een plaats op de volgende Eurostar. Ze mochten zelfs de resterende uren doorbrengen in de ‘Businessclass service’ waar snacks en drankjes op de kosten van het huis waren. Onze dochter thuis glimlacht als ze het verhaal later hoort: “Tja, echte grootouders dus.”

Bij de aankomst in Brussel stond een ontvangstcomité ons op te wachten: Hugo Van Dienderen (co-voorzitter) van de Grootouders voor het klimaat, Myriam Gérard (ondervoorzitter van Grandparents pour le Climat), Thérèse Snoy (Voorzitter van Grandparents pour le Climat), Dominique Lemenu (communicatieverantwoordelijke van Grandparents pour le Climat) en Koen Platevoet (coördinator-communicatieverantwoordelijke van Grootouders voor het Klimaat). De actievoerders zongen een laatste keer het Klimaatlied en gingen dan elk weer hun eigen weg. Voor een aantal liep die nog even samen naar het Covid testcentrum.

“What do we want? Climate justice! When do we want it? Now!”

Foto boven: het ontvangstcomité in Brussel

Foto onder: een deel van de deelnemers wacht op de COVID test

Foto helemaal onder: onze treinen zijn niet berekend op reizigers met bagage