Uit de nieuwskeuken van Seven: Moederdag

Beste lezers,
Vandaag gaan we ‘terrassen”. Ik denk dat het voor heel wat mensen een
verademing wordt na de moeilijke maanden. Akkoord, misschien valt er
wel wat regen maar morgen (zondag) verwacht men zelfs zowat een
zomerse 25 graden. Over morgen gesproken, euh geschreven.
Morgen is de dag dat zowat overal in Vlaanderen alle moeders in het
zonnetje gezet worden.

Gezien de huidige situatie gaat dat fysiek toch nog vrij aardig lukken.
Terwijl ik nip aan een eerste tas koffie moet ik terug denken aan mijn
jeugd toen mijn juf Marleen, ons de week voor Moederdag, op het hart
drukte een groot geheim te bewaren. Niemand mocht, tot de komende
zondag, weten hoe we over de middag aan een Moederdagcadeau
hadden geknutseld.
Het was enigszins met rode oortjes, het puntje van de tong tussen de
lippen en met de helpende hand van juf Marleen dat we alles klaar
kregen. Ingepakt in een feestelijk papiertje werd op vrijdag het geheime
pakje onder in de tas mee naar huis gesmokkeld.
Thuis ging ik regelrecht naar de slaapkamer om het te verstoppen. Alle
kinderen werd op het hart gedrukt dat het tot zondagmorgen geheim
moest blijven.
Zo ging het dus toen de kinderen nog klein waren. Maar nu? We denken
er vaak niet over na. En toch is het zo.
Veel moeders hebben alleen de herinnering aan vroeger.
Het is al jaren dat Moederdag bij hen als een gewone dag voorbij gaat.
Er komt niemand op visite. De oorzaak? Vul zelf maar in. Dat kan zoveel
zijn.
Het kan dan ook zomaar gebeuren dat een moeder die geen bezoek
verwacht op de ‘vlucht’ gaat. Ja letterlijk op de vlucht, voor de geluiden
uit de tuinen rondom haar. Dan wordt het haar te veel. Ze weet, ze is niet
de enige. Samen met een lotgenoot spreekt ze af en halen ze
herinneringen op.

Terwijl ik nip aan een tweede tas koffie stel ik mij vragen.
Zijn woorden, en zo ja welke, wel genoeg om het moederschap te
omvatten en te beschrijven?
Doe ik eigenlijk geen afbreuk aan 'moeder zijn', in al haar vormen door
het te proberen vatten in een column?
Nu wisten jullie dat Moederdag in Amerika in 1914 door een
onderwijzeres Anna Javis (1864-1948) is bedacht? Anna zelf was niet
getrouwd. Om haar heen zag ze de rol die de moeder, met name haar
eigen moeder, had.
Ook in de maatschappij. Zij vond dat dit een waardering waard was.
Haar eigen moeder overleed op de eerste zondag van mei.

En daarom organiseerde zij een jaar later juist op die dag een
Moederdag. Met de bedoeling dit elk jaar weer te doen. Dit was in 1905.
Toen werd meestal een bos anjers gegeven. Pas in 1914 lukte het haar
om het een jaarlijks terugkerende dag voor alle moeders te laten zijn.
Schoon hé.
Is het moederschap niet het meest kwetsbare dat we in ons leven
hebben?
Maakt het van hen niet de meest kwetsbare persoon?
Soms ook de diepst gekwetste? Mama worden, mama zijn.
Mama is voor mij eigenlijk een ander woord voor tovenaar. Ik wil een ode
schrijven aan elke moeder. Omdat moederschap verbindt.
Omdat ze wel eens faliekant met hun hoofd tegen de muur botsen en
daarna gracieus opstaan. Omdat ze iedere dag opnieuw het beste van
zichzelf geven in een zoektocht genaamd 'het moederschap'. Omdat ze
balanceren en evenwichten proberen zoeken.
Omdat ze… omdat ze… omdat ze…Omdat er geen woorden voor zijn en
het voor iedereen anders is en toch zo hetzelfde.

DAG VAN MOEDER
Eenmaal per jaar sta jij in het middelpunt
Vaak tussen bloemen, weinig origineel cadeau
Bij een voorspelbaar ontbijt met kussen
Rekent iedereen op je lach en blij gezicht
Het is vandaag de dag van moeder
Huis gevuld met aandacht
Jij de stille kracht, getekend met jaren
Nu de ster van dit moment.
Dus met warmte een gemeend santé! Op iedere dag Moederdag.
Iedere dag appreciatie voor de wonderbaarlijkste, meest verrijkende en
meest kwetsbare vrouw in ieders leven.
Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.