Uit de nieuwskeuken van Seven: Valentijn

Beste lezers,

Zaterdagochtend en terwijl ik nip aan een eerste tas koffie denk ik na, hoe ik de afgelopen weken heb gemerkt hoe -de door corona geteisterde commerciële maatschappij- zich aan het voorbereiden was op Valentijnsdag. Niemand lijkt nog te denken aan de oorsprong van deze liefdevolle datum.

Scholen komen spontaan met roosjes acties, in boekhandels barst het van de roze gekleurde kaarten overgoten met hartjes en liefdesverklaringen. In winkels kan je makkelijk een reep chocolade in een leuke wikkel vinden of een knuffelbeer met een hartje waar ‘I love you’ in zilveren letters op geborduurd staat.

Anno 2021 kun je niet meer om Valentijnsdag heen. Of je deze dag nu benut om je vriend of vriendin een keertje extra te verwennen of je de dag spendeert met een reep chocolade, pyjama broek, dikke trui en liters koffie voor de televisie, het maakt niet uit. Morgen is het Valentijnsdag.

Maar waar komt Valentijnsdag vandaan? We weten het niet precies, maar na hier en daar wat research gedaan te hebben kwam ik op de volgende verhalen uit :

1. De legende van priester Valentinus
   In de derde eeuw na Christus leefde in Rome een priester genaamd, je raadt het al, Valentinus. Het was een zeer goede man die dingen voor de zieken en de armen deed. Zo genas hij ook de stadhoudersdochter. De keizer van die tijd, Claudius II, had het verboden voor soldaten om te trouwen. Dit zou hun strijdlust op het slagveld belemmeren, ze zouden namelijk minder graag sterven voor hun land als er een vrouw thuis op hen zat te wachten. Priester Valentinus geloofde echter in de romantische gedachten dat liefde alles overwon en trouwde deze soldaten in het geheim voor de kerk. Je kan al raden dat Keizer Claudius II dit niet zo rooskleurig zag als de goede man Valentinus en hij werd daarom op 14 februari in het jaar 270 gemarteld en gedood. Hij liet echter wel een briefje achter voor de dochter van de stadhouder, ondertekend met ‘Jouw Valentijn’. Jammer genoeg zijn geen controleerbare gegevens over de sterfdatum van priester Valentinus waardoor dit verhaal toch écht een legende is.
2. Het Lupercalia feest
   Op 14 februari werd er echter nog iets gevierd, het was een van de oudste Romeinse feesten. Namelijk het Lupercalia feest. Lupercus was de god van de schaapsherders en Lupa was de wolvin die Romelus en Remus opvoedde. Volgens geschriften werd aan het begin van dit feest één hond en twee geiten geofferd. Van de geitenhuiden werden vervolgens riemen gemaakt. Met deze riemen gingen een aantal jonge mannen, houd je vast, naakt door de straten rennen. Erg romantisch was het echter niet, ze sloegen namelijk met de riemen vrouwen die aan de zijkanten van de straten stonden. Als je met zo’n geitenriem geslagen werd, zou je namelijk zwanger worden en indien je dat al was, zou de bevalling goed verlopen. Hier kwamen verder geen liefdesverklaringen, kaarten of chocolaatjes aan te pas en ook hiervan wordt gedacht dat het verhaal later bij het feest verzonnen is.
3. Juno’s loting
   Juno is de godin van de feesten, daarnaast diende ze als beschermgodin voor het huwelijk en de vrouw. Op 14 februari werd er een loting gehouden ter ere van haar. Bij deze loting werd er een naam van een jongen en een meisje getrokken en deze werden dan aan elkaar gekoppeld. Ook hier is niet met zekerheid te zeggen of dit verhaal op waarheid berust.

Naast deze drie legendes kun je op het internet nog veel meer vinden over de oorsprong van de dag van de liefde. Het ene nog romantischer dan het andere maar allemaal hebben ze, hoe klein dan ook, een link met de 14 februari die we nu kennen. En ook al heb je geen date, prijs jezelf toch maar gelukkig. Had je duizenden jaren geleden geleefd, dan werd je geslagen met een riem en moest je daar nog tevreden mee zijn ook. Of je werd opeens gekoppeld aan een jongen die je écht niet zag zitten. Dan zit ik toch liever met een tas koffie en een aantal seizoenen ‘Thuis’ in de zetel.

En morgen? Ga ik stilletjes denken aan de mensen die het ware liefdesgeluk niet kennen. Ook zij verdienen namelijk de duurzame knusheid, de rust in hun leven met de juiste persoon aan hun zijde. Ogenblikken waarop de klok geen tijd meer telt, alleen maar de momenten. Jaren waarin een thuis niet meer staat voor een hoop bakstenen, maar wel voor een gevoel. Momenten waarop je de klanken van je hart niet meer, hoort, je ze wel voelt en ze blijvend wil delen met je geliefde.

En morgen…

Mag het morgen voor iedereen een dag worden vol romantiek, kleine dingen die net dat ietsje meer zeggen dan wat de consumptiemaatschappij ons voor ogen wil houden.

Een dag waarin ware liefde vervat kan zitten in een knipoog, een guitige lach of een tedere zoen.

Voor hen die ridder Valentijn nog niet zagen passeren, blijf jezelf.

Ware liefde komt ooit voorbij, blijf geloven en droom verder.

Happy Valentine.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven.