Uit de nieuwskeuken van Seven: bijsluiters

Beste lezers,

Nee, ik doe het niet meer. Ik ben gestopt met het lezen van bijsluiters, je wordt somber van alle mogelijke bijwerkingen. Zelfs als je een simpel koortswerend pilletje neemt maak je kans op hyperactiviteit, slapeloosheid, vermoeidheidsgevoel, lusteloosheid, allergie en nog twee bladzijden met andere kwaaltjes.

Voor een hypochonder lijkt dat een ideale toestand: in één klap meer dan 20 kwaaltjes erbij!

U kent ze wel, dat zijn die figuren die alle tijdschriften in de wachtkamer al 5x gelezen hebben en die de dokter bij de voornaam mogen aanspreken.

Hoe kun je die bijsluiters nog serieus nemen als er bij een hoofdpijnpilletje gesproken wordt over “kans op migraine”.

En het kan nog veel gekker. Zo heb ik opgezocht dat in de bijsluiter van een medicijn tegen evenwichtsstoornissen letterlijk staat: “kans op duizelingen”.

En ze zijn ook onvolledig: “Kan de rijvaardigheid beïnvloeden”.

Hoezo? In gunstige zin? Ga je er beter van sturen of juist niet? Dat staat er dan weer niet bij.

En ook soms overbodige informatie: “Niet in combinatie met alcohol”. Dat lijkt me logisch.

Ze denken toch niet dat ik m’n pilletje ga innemen met een slok rode Bordeaux?

Misschien moeten we heil zoeken in geneeskrachtige kruiden? Maar daar moet je dan wel in geloven.

Een vriend van mij heeft ooit mijn gekneusde knie behandeld met gekneusde boerenkoolbladeren onder het motto: een kneuzing moet je behandelen met een andere kneuzing. Schaterlachend heb ik hem laten begaan, m’n hele knie werd omwikkeld met boerenkoolbladeren. En de rest van de boerenkool lag ’s avonds op m’n bord met een groot stuk rookworst ernaast.

Nu ja, wereldwijd geloven hele volksstammen in de kruidengeneeskunde.

Een leven vol kruiden, in het Engels heet dat Herbalife.

En de middeltjes van A.Vogel, voorheen dokter Vogel, doen het nog steeds goed. Maar nogmaals, je moet erin geloven, alleen dàn helpen ze.

De meeste van mijn vrienden vinden mij sceptisch: “Daar ben jij veel te nuchter voor”. En ik moet het toegeven dat ik -ooit in een ander leven-  na een kwartet zware Belgisch bieren (om de nuchterheid te verdrijven), ik nog steeds even sceptisch was.

Ik weet niet of jullie ooit eind jaren ’80  het TV-programma Passage van de NCRV gezien hebben. Kruidenvrouwtje Klazien zorgde voor prachtige televisie met adviezen in een sappig dialect.

Enkele gouden tips waren :

– Peterselie tussen je tenen, de wratten nemen de benen

– Mensen met last van dikke voeten moeten ’s morgens grapefruit eten

– Wintertenen kan je insmeren met een mengsel van aardbeien en slaolie

– Gestampte eikels tegen de jicht

Ik weet één ding : een band kan je plakken, maar als je de spijker er niet uithaalt wordt het niets.

Ook leerlingen die de volgende dag een moeilijk proefwerk te wachten stond gaf ze advies: Stop een ui onder je oksel, dan ben je morgen ziek.

En diezelfde Klazien kon ook het weer voorspellen, nee niet met weercomputers, maar gewoon door de gedragingen van haar kat, genaamd Simon Peres, goed te beschouwen:

– Begint de kat te miauw’n, dan kun je de zon niet meer vertrouw’n

Behalve de kruidengeneeskunde is er nog een manier om, zonder bijsluiters, allerlei verschillende kwaaltjes te genezen: de voetreflextherapie. De onderkant van de voeten is dan omgetoverd in een soort landkaart, waarvan de verschillende staten zijn vernoemd naar onze inwendige lichaamsdelen.

De handleiding is simpel. Mocht je een beetje last hebben van je nieren, dan moet je op een bepaald plekje duwen onderaan je voet. Maar pas op! Eén centimeter teveel naar rechts en je schildklier slaat op hol en ietsje teveel naar links en je galblaas stroomt over.

Heel onhandig dat ze die landkaart onderaan de voeten getekend hebben, waarom niet op de handpalm. Daar kun je veel beter bij en de kans dat je op een verkeerd plekje duwt is dan ook een stuk kleiner.

De voetreflextherapie gaat dus van het standpunt uit dat alles in het menselijk lichaam met elkaar te maken heeft.

Dit doet me denken aan dat verhaaltje over een boertje uit Bassevelde, een enig dorpje ergens in het Oostvlaamse Meetjesland. Ook zijn huisarts vertelde dat alles met elkaar samenhangt in ons lichaam. “Dat kan kloppen dokter, zei het boertje want als ik de korsten van m’n tenen krab, dan springen de tranen in m’n ogen”

Eindigen wil ik deze week doen met een krantenberichtje van afgelopen week:

“Twee glazen wijn per dag is goed voor hart en bloedvaten”.

Wordt het niet een beetje te veel van het goede? Kort geleden werd ook al gemeld dat twee biertjes per dag uitstekend is voor de doorspoeling van de nieren en als volgende week vermeld wordt dat twee borrels beginnende kaalheid kunnen stoppen, dan zitten we al op 6 alcoholische consumpties per etmaal! Is dat niet een beginnende vorm van alcoholisme?

Tot slot deze voetnoot:

Excuus aan al mijn lezers die heilig geloven in de kruidengeneeskunde en/of de voetreflextherapie.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten, Seven