Uit de nieuwskeuken van Seven: moederdag

Beste lezers,

Morgen is de dag dat zowat overal in Vlaanderen alle moeders in het zonnetje gezet worden. Gezien de huidige situatie gaat dat fysiek toch nog vrij aardig lukken. Ik moet terug denken aan mijn jeugd toen mijn juf Marleen, ons de week voor Moederdag, op het hart drukte een groot geheim te bewaren. Niemand mocht, tot de komende zondag, weten hoe we over de middag aan een Moederdagcadeau hadden geknutseld. Het was enigszins met rode oortjes, het puntje van de tong tussen de lippen en met de helpende hand van juf Marleen dat we alles klaar kregen. Ingepakt in een feestelijk papiertje werd op vrijdag het geheime pakje onder in de tas mee naar huis gesmokkeld. Thuis ging ik regelrecht naar de slaapkamer om het te verstoppen. Alle kinderen werd op het hart gedrukt dat het tot zondagmorgen geheim moest blijven. Zo ging het dus toen de kinderen nog klein waren. Maar nu? We denken er vaak niet over na. En toch is het zo. Veel moeders hebben alleen de herinnering aan vroeger. Het is al jaren dat Moederdag bij hen als een gewone dag voorbij gaat. Er komt niemand op visite. De oorzaak? Vul zelf maar in. Dat kan zoveel zijn. Het kan dan ook zomaar gebeuren dat een moeder die geen bezoek verwacht op de ‘vlucht’ gaat. Ja letterlijk op de vlucht, voor de geluiden uit de tuinen rondom haar. Dan wordt het haar te veel. Ze weet, ze is niet de enige. Samen met een lotgenoot spreekt ze af en halen ze herinneringen op.

Terwijl ik nip aan een eerst tas koffie stel ik mij vragen. Zijn woorden, en zo ja welke, wel genoeg om het moederschap te omvatten en te beschrijven? Doe ik eigenlijk geen afbreuk aan ‘moeder zijn’, in al haar vormen door het te proberen vatten in een column? Nu wisten jullie dat Moederdag in Amerika in 1914 door een onderwijzeres Anna Javis (1864-1948) is bedacht? Anna zelf was niet getrouwd. Om haar heen zag ze de rol die de moeder, met name haar eigen moeder, had. Ook in de maatschappij. Zij vond dat dit een waardering waard was. Haar eigen moeder overleed op de eerste zondag van mei. En daarom organiseerde zij een jaar later juist op die dag een Moederdag. Met de bedoeling dit elk jaar weer te doen. Dit was in 1905. Toen werd meestal een bos anjers gegeven. Pas in 1914 lukte het haar om het een jaarlijks terugkerende dag voor alle moeders te laten zijn. Schoon hé. Is het moederschap niet het meest kwetsbare dat we in ons leven hebben? Maakt het van hen niet de meest kwetsbare persoon? Soms ook de diepst gekwetste? Mama worden, mama zijn. Mama is voor mij eigenlijk een ander woord voor tovenaar. Ik wil een ode schrijven aan elke moeder. Omdat moederschap  verbindt. Omdat ze wel eens faliekant met hun hoofd tegen de muur botsen en daarna gracieus opstaan. Omdat ze iedere dag opnieuw het beste van zichzelf geven in een zoektocht genaamd ‘het moederschap’. Omdat ze balanceren en evenwichten proberen zoeken. Omdat ze… omdat ze… omdat ze…Omdat er geen woorden voor zijn en het voor iedereen anders is en toch zo hetzelfde.

DAG VAN MOEDER
Eenmaal per jaar sta jij in het middelpunt
Vaak tussen bloemen, weinig origineel cadeau
Bij een voorspelbaar ontbijt met kussen
Rekent iedereen op je lach en blij gezicht
Het is vandaag de dag van moeder
Huis gevuld met aandacht
Jij de stille kracht, getekend met jaren
Nu de ster van dit moment.

Santé! Op iedere dag Moederdag. Iedere dag appreciatie voor de wonderbaarlijkste, meest verrijkende en meest kwetsbare vrouw in ieders leven.

Graag tot meer lees volgende week.

Groeten,

Seven.