Zingende districtsschepen heeft 30 jaar op de politieke teller

Vanavond huldigt de districtsraad drie mensen voor hun inzet in het district: Walter Verbruggen, Arianne Van Dooren en Frank Geudens.

Walter Verbruggen heeft dertig jaar in de districtsraad gezeteld. In de politiek is dat een halve eeuwigheid en dus trokken wij gewapend met pen en papier naar de oud-schepen voor een terugblik.

GvD: 30 jaar geleden zag de wereld er totaal anders uit. Europa, en bij uitbreiding de hele wereld, was tot dan opgesplitst in twee delen, maar het Oostblok brokkelde plots uit elkaar. De Berlijnse muur, symbool van de die gespletenheid, donderde in elkaar. En in Deurne nam Agalev, de voorloper van Groen, plaats in de districtsraad.

WV: “Eigenlijk was ik al in 1983 aangesloten bij Agalev. En op 1 januari 1989 werd ik lid van de districtsraad. Dat was toen een adviesraad van de stad en de leden werden benoemd. Slechts in 2000 werden er ook districtsraadsverkiezingen gehouden. In 1995 werd ik lid van het bestuur, wat  nu het districtscollege is, en vanaf 2001 tot 2012 was ik districtsschepen. 1 december 2018 was mijn laatste dag in de districtsraad.”

GvD: Wat heb je in al die jaren bereikt? En waar ben je zelf trots op?

WV: “Ik was onder meer bevoegd voor cultuur. En dat vond ik best een boeiende bevoegdheid want daar kon je echt iets realiseren. Ik heb samen met enkele knappe mensen uit het district de gratis Vrijdagconcerten in het Openluchttheater gerealiseerd en de optredens in de Hoven van Playsantiën naast kleinere activiteiten. Ik heb mij ook erg ingespannen voor de samenwerking van het Volksmuseum met het MAS dat toen is gebouwd. In andere bevoegdheden zoals mobiliteit, ruimtelijke ordening en groen hadden we enkel adviesbevoegdheid. Maar ik meen dat ik ook daar heb kunnen wegen op dossiers. Denk maar aan het Eksterlaar. Een projectontwikkelaar wilde dat vol plaveien met woningen, zonder voorzieningen. Het is een werk van lange adem geweest maar we zijn er in geslaagd om het project te vergroenen en leefbaarder te maken.

We hebben ook een sterke inbreng gehad bij de voorbereiding van de vernieuwde aanleg van de Turnhoutsebaan. Dat is helaas in de laatste legislatuur veel moeilijker geworden. Voor de aanleg van de Herentalsebaan moest Deurne de oekazes van Antwerpen slikken. Waar ik ook trots op ben, is de participatie. We hebben bewoners betrokken in de nieuwe projecten. Denk maar aan het park Groot Schijn of het Eksterlaar. Dat is dan ook het werk van een lokale politicus, mensen aan het woord laten komen. Dat is niet altijd even gemakkelijk, over de parkeerproblemen aan het Sportpaleis heb ik wel honderden uren gebabbeld met de mensen daar.”

GvD: Wat zal je niet gauw vergeten, wat zijn de leuke herinneringen die je meeneemt?

WV: “De periode 2000-2006 was een turbulente periode. Verschillende districtsleden scheurden van hun partij af zodat we op den duur een minderheidsbestuur hadden. Het is tijdens een raadszitting zelfs ooit tot een handgemeen gekomen. Ik heb toen het vak van politicus geleerd: onderhandelen met je tegenstanders om tot een vergelijk te komen. Maar wat ik altijd leuk heb gevonden waren huwelijken en jubilea omdat ik daar het contact met de burgers voelde. En ik ben trots op de Vrijdagconcerten. Oh ja, niet te vergeten zijn ook de herdenkingsmomenten met poëzie en liederen.  Ik hou van muziek, iemand noemde mij ooit de zingende districtsschepen. Nu ik meer vrije tijd heb, zal ik me weer toeleggen op muziek. En samen met een vriendin gaan we zingen in Woonzorgcentra. En verder blijf ik mij inzetten voor het Volksmuseum.”